เคยมั้ยที่ตื่นตอนเช้าแล้วคิดว่าเกิดอะไรกับชีวิตเนี่ย อะไรๆ ก็ดูขัดใจไปหมด ลูกงี่เง่า แฟนไม่ดี เรียนยาก ลูกน้องขี้เกียจ เจ้านายขี้บ่น บลาๆ แต่ อย่าคิดงั้นเลย ให้คุณลองคิดสงบจิต สงบอารมณ์ แล้วอ่านเรื่องนี่ดู
ขนาด Tony Robins กูรูอันดับ 1 ด้านการพัฒนาตัวเองชาวอเมริกัน ยังเคยแซวตัวเองบนเวทีไลฟ์สดเลยว่า บางครั้งเฮียแกก็เป็นเหมือนกัน
ด้วยความที่เฮียแกเป็นคนมีระเบียบวินัย ใช้ชีวิตแบบเป๊ะเวอร์ ตื่นเช้ามาต้องดื่มน้ำเขียว (สารสกัดจากพืชสีเขียวนานาชนิดของแก) กำลังกาย นั่งสมาธิ เรียกว่าใช้ชีวิตแบบมีวินัยแบบสุดๆ
แต่มีวันหนึ่งเฮียแกหงุดหงิดมากๆ จนต้องเรียกพนักงานทุกคน ทุกแผนกในบริษัท มานั่งประชุม แล้วก็เริ่มฟาดงวง ฟาดงา แบบ เฮ้ย!! มันไม่โอเค ไม่มีอะไรโอเคเลยซักอย่าง ทุกคนทำงานอะไรแบบนี่เนี่ย
จนมีพนักงานคนนึงที่สนิทกันทักมาว่า
“เฮ้ บอส ยูกินช็อกโกแลตนี่สักหน่อยไหม”
เฮียแกก็ยิ้มแล้วบอกว่า
“ซักหน่อยก็ดีเนอะ”
แล้วทุกอย่างตรงหน้าก็ดีขึ้นทันทีแบบไม่น่าเชื่อเลยค่ะคุณขา
ณ จุดนี้นี้คุณขาอาจงงว่า เฮ้ย!! ช็อกโกแลต มันช่วยแก้ปัญหาของ Tony Robins ยังไง คือปัญหามันก็อยู่ที่เดิม (มั้ย) หรือกินช็อกโกแลต แล้วปัญหามันหายไป (จริงดิ)
เดี๋ยวทาร่าจะกลับมาเฉลยให้อ่านกันนะคะ แต่ระหว่างนี้...
มาลองอ่านเรื่องนี้อีกเรื่องก่อนดีกว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าจากหนังสือ Big Ideas for Curious Minds: An Introduction to Philosophy หนังสือปรัชญาสำหรับเด็กที่ดีมากๆ เล่มนึงเลย ในบทที่ชื่อว่า “ หรือจริงๆ แล้วคุณแค่เหนื่อย? ”
ผู้เขียนบอกให้เราลองคิดภาพว่าเรากำลังวิ่งขึ้นภูเขาอยู่
ในตอนแรกที่เราตื่นมาแบบสดใส วิ่งไปแล้วก็มองไปข้างหน้าเห็นภูเขาสูง แหม มันช่างน่าสนุกจังเลย ถนนก็สวย วิวข้างทางก็ดี ต้นไม้นี่ต้นใหญ่ร่มรื่น นกร้องจิ๊บๆ น่ารักน่าเอ็นดู เอ้า! พร้อมลุย ร่างกายตอนนี้ฟิตเฟ่อ เพราะเมื่อคืนนอนหลับเพียงพอ ข้าวเช้าก็กินแบบอิ่มอร่อย
ตอนที่เราเริ่มวิ่งแรกๆ เราก็วิ่งได้เร็ว วิ่งได้ไกล วิ่งไปสวยๆ สไตล์นางงามผู้รักสุขภาพและไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไร
ผ่านไป 1 กิโลเมตร ยังชิลอยู่
3 กิโลเมตร ผ่านไปยังโอเค
5 กิโลเมตร ผ่านไปเริ่มหอบเบาๆ
ที่นี่ล่ะ 10 กิโลเมตรผ่านไป แล้วเรายังต้องวิ่งขึ้นเขาอยู่ ขาก็เริ่มไม่ไหว ร่างกายก็เริ่มเหนื่อย ทั้งหิวน้ำ ทั้งหิวข้าว ใจเริ่มท้อ จิตละเอียดอยากจะออกจากร่าง ส่วนกายหยาบนั้นพังไปตั้งแต่กิโลเมตรที่ 8 โน่นนน
ส่วนภูเขาลูกเดิมน่ะเหรอ จากที่เคยสนุกก็กลายเป็น “สนุกพ่องสิ” ถนนสวยก็กลายเป็น “สวยไปหมดอ่ะดิ” ต้นไม้ใหญ่ “ช่างหัวมัน” ไปก่อน ส่วนเสียงนกร้องจิ๊บๆ ที่เคยมองว่าน่ารักน่าเอ็นดู นาทีนี้รู้สึกว่าพวกมัน “กวนตีน น่าจับไปทอด” ซะเหลือเกิน
สิ่งที่เปลี่ยนไปไม่ใช่ภูเขาแต่เป็นตัวเรานี่แหละ
ณ จุดนี้ เราต้องยอมรับก่อนว่าเป็นตัวเราเองที่เปลี่ยนไป เราไม่เหมือนเดิม เราคือคนธรรมดาที่ผ่านการวิ่งขึ้นภูเขามาแล้ว 10 กิโลเมตร !!
เพราะฉะนั้นก็อย่าแปลกใจเลย ถ้าความรู้สึกที่เรามีต่อภูเขา ความรู้สึกที่เรามีต่อปัญหาตรงหน้าจะเปลี่ยนไป จะไม่เหมือนเดิม (แต่มันเหมือนกัน คุณเข้าใจไหม!!)
ในวันที่คุณรู้สึกว่าชีวิตมันแย่ ปัญหาตรงหน้ามันใหญ่ ชีวิตมันเหนื่อยล้า เราไม่สามารถวิ่งต่อไปได้แล้ว เคยถามตัวเองไหมว่า เป็นไปได้ไหมที่จริงๆ แล้วปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ภูเขา
ภูเขามันก็อยู่ของมันตั้งนานแล้ว ตั้งแต่เราออกมากิโลเมตรแรกเลย มันก็ชันเท่านี้ ไกลเท่านี้นี่แหละ เราวิ่งมาแล้ว 10 กิโลเมตร ภูเขามันก็ยังเป็นเขาลูกเดิม เขาไม่ได้เปลี่ยนไป เขาโดนใส่ร้าย
จริงๆแล้วสิ่งที่เปลี่ยนไป สิ่งที่มันอ่อนล้า อ่อนแรงลง ก็ คือ ตัว เรา เอง นี่แหละ
..
..
กลับมาที่เรื่องของ Tony Robins กันต่อ
หลังจากที่เฮียแกได้กินช็อกโกแลตแล้วก็อารมณ์ดีขึ้น วินาทีนั้นเองที่ทำให้เฮียแกคิดได้ว่า ที่จริงแล้วเฮียแกน่าจะ “แค่เหนื่อย” “หรือไม่ก็หิว” จนหงุดหงิดกับทุกอย่างรอบตัวไปเอง “ขอโทษด้วย”
อ๋อยยย เจอมุกนี้เข้าไป ไม่รู้จะสงสารลูกน้องหรือลูกพี่ดี
ส่วนคุณขา ถ้าคุณกำลังรู้สึกว่าชีวิตตัวเองกำลังคิดบวก เจอใครก็อยากจะเข้าไปบวกซะทุกคน ช้าก่อน!! ก่อนที่จะไปบวกกับใคร ทาร่าอยากให้คุณลองใช้เวลากับตัวเองสักนิดนึงก่อน ลองอยู่กับตัวเองสักหน่อย แล้วลองถามตัวเองดูดีๆว่า ตกลงปัญหามันมาจากคนอื่นจริงๆ ไม่ได้มาจากตัวเราที่ “นอนน้อย” หรือ “กินน้อย” แล้วก็นอยด์ไปเองใช่มั้ย
ถ้าไม่แน่ใจ จะลองกินช็อกโกแลตซักแท่งนึงก่อน แล้วค่อยตัดสินใจอีกที ก็เป็นไอเดียที่ไม่เลวนะคะ
🌼🌻🌼🌻🌼🌻
ขอบคุณรูปภาพ : Facebook : Tony Robbins , pixabay
ขอฝากผลงานอีกอย่างของทาร่าไว้ด้วยนะคะ ใครอยากตั้งเป้าหมายแบบจับต้องได้ และทำได้จริง เล่มนี้ดีมากๆเลยค่ะ
📙📙📙
